Slow fashion? Dat mode-industrie een van de grootste vervuilers ter wereld is is algemeen bekend. Er wordt daarom vaak gepleit voor slow fashion, gericht op kleding voor de lange termijn. De nadruk ligt daarbij veel meer op duurzaamheid en langdurig gebruik. “Maar slow fasion kan ook leiden tot prachtige duurzame kleding die onverkoopbaar in magazijnen blijft liggen,” waarschuwt Marjolein Mesman van CUBE retail bij Emerce Fashion TV.
Mesman stond eigenlijk op het punt om zich uit de vervuilende (kleding)retail terug te trekken. “Heel veel collega’s hebben die stap enomen. Maar dan blijft er misschien niemand meer over die het anders wil gaan doen. En dat is hard nodig.”
In Nederland komen per jaar bijna 900 miljoen kledingstukken op de markt. Een deel wordt nooit verkocht en wordt uiteindelijk gedoneerd, verkocht aan andere landen of vervezeld. En jaarlijks wordt er zo’n 2,5 prcent verbrand (omgerekend 597.000 tot 1.193.000 kledingstukken, aldus IG&H). Klimaatdoelstellingen en duurzaam maatschappelijk ondernemen dwingen de sector tot verandering.
Consumenten moeten zich meer bewust worden van de waarde van mode. Het verkoopverhaal moet niet meer gaan over hoe mooi die ene trui is of hoe aardig iets staat. Mesman: “Zorg dat je materiaalkennis hebt en leg uit wat de functie is van bijvoorbeeld een ademend kledingstuk. Vertel het verhaal van het product wat je verkoopt.”
De EU Green Deal vereist gedetailleerde informatie, tracking en rapportage over kleding, tot in het hoogste niveau van de supply chain. Voortdurende, gedetailleerde inzichten in de gehele supply chain zijn van vitaal belang om aan deze eisen te voldoen. Nieuwe wetgeving per 1 juli 2023 moet dit verder afdwingen zoals het Besluit Uitgebreide Producentenverantwoordelijkheid Textiel (UPV). Het doel van het besluit is om meer (en beter) afgedankte textielproducten in te zamelen, te hergebruiken en recyclen. En het moet stimuleren dat meer gerecycled textiel gebruikt wordt.
De Europese Unie stelt het digitale productpaspoort in om consumenten meer informatie te geven over de producten die zij kopen. Een van de eerste categorieën die in 2026 in aanmerking komen voor implementatie van het Digital Product Passport is kleding. Fashionmerken moeten dan gedetailleerde informatie verstrekken over de supply chain van hun producten. Een aantal kerncategorieën die in het digitale productpaspoort moeten worden opgenomen, zijn productkenmerken en -oorsprong, CO2-voetafdruk en sociale omstandigheden zoals arbeidsomstandigheden en betaalde lonen.
Merken hebben te maken met verschillende schakels in de supply chain wat transparantie bemoeilijkt. Dit geldt vooral voor de upstream supply chain dat alles omvat wat voorafgaat aan de productie in de fabriek, zoals grondstoffen en kleurstoffen. Daarom is het niet eenvoudig om over alle kanalen en grenzen heen data te verzamelen die specifiek zijn voor een bepaald artikel.
Waste2Wear heeft hiertoe al stappen ondernomen. Het bedrijf is opgericht door Monique Maissan en produceert merkkleding gemaakt van onder andere petflessen die uit de oceaan zijn gehaald voor modemerken als Claudia Strater, Oilily, Fabienne Chapot, Wehkamp, Joolz, Expresso, Capo en Pockies.
De fabrikant gebruikt blockchain technologie, waarmee het percentage duurzaam textiel van een product kan worden vastgesteld. “We maken foto’s van het productieproces en koppelen die aan de blockchain zodat je volledige inzage krijgt,” zegt Hein Barnhoorn.
De video Hoe duurzaam is duurzaam? Blockchain traceability is de weg vooruit is na registratie gratis te bekijken.
emerce
25-05-2023 14:00